Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Σήμερον ἡ γῆ ἐλάμπρυνεν· ὁ Οὐρανός ἠνοίχθη, διότι Φῶς ἐτέχθη ἐν Βηθλεέμ.»
Μὲ αὐτοὺς τοὺς λόγους καὶ μὲ πηγαῖο ἐνθουσιασμὸ ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος ὑποδέχεται καὶ ἀναγγέλλει τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὄντως ἐλάμπρυνε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ λαμπρύνει τὴν γῆ καὶ ταυτόχρονα πράγματι ἄνοιξε τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ κατέλθει σαρκωμένος ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς καὶ νὰ σκορπίσει ἁπλόχερα τὸ σωτήριο φῶς Του σὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση, φωτίζοντας κάθε σπιθαμὴ αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Εἶναι γεγονὸς πὼς ὅ,τι κι ἂν ποῦμε, ὅ,τι κι ἂν γράψουμε γιὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ μεγαλεῖο αὐτοῦ τοῦ γεγονότος δὲν μπορεῖ νὰ χωρέσει σὲ ἀνθρώπινα λόγια. Ἐκεῖνος ποὺ δημιούργησε τὰ σύμπαντα μὲ ἕνα Του λόγο, ὁ Μόνος καὶ Ἀληθινὸς Θεός, συγκαταβαίνει καὶ προσλαμβάνει τὴν ἀνθρώπινη φύση γιά νὰ εἰσέλθει ὁρμητικὰ μέσα στὴν ἱστορία ἀλλὰ μὲ τρόπο ἀπερίγραπτα ταπεινό. Δὲν γεννιέται σὲ βασιλικὸ ἀνάκτορο, ἀλλὰ σὲ ταπεινὸ σπήλαιο. Δὲν περιβάλλεται ἀπὸ κοσμικοὺς ἄρχοντες, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Παναγία Μητέρα Του, τὸν ταπεινὸ Ἰωσὴφ καὶ τοὺς φτωχοὺς ποιμένες. Δὲν ἀναπαύεται σὲ στολισμένο κρεβάτι ἀλλὰ σὲ μιὰ φάτνη. Αὐτὴ ἡ ἀνείπωτη ταπείνωση εἶναι τὸ μεγαλεῖο Του καὶ ἡ ἴδια ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀγάπης Του. Τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι μιὰ ἀνθρώπινη ἱστορία ποὺ ἁπλῶς περιγράφεται ἀλλὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ βιώνεται ἀφοῦ πρόκειται γιὰ τὴν εἴσοδο τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ μέσα στὴν κτιστὴ πραγματικότητα.
Αὐτὴ ἡ ἑορτὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ ἱστορικὴ ἀνάμνηση ἢ μιὰ ὄμορφη γιορτὴ τοῦ χειμῶνα. Εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας πραγματικότητας, μιᾶς νέας δημιουργίας. Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς δὲν ἔμεινε μακριά, δὲν παρακολούθησε ἀμέτοχος τὴν ἀνθρώπινη περιπέτεια, ἀλλά «…σάρξ ἐγένετο και ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. Α΄,14). Κατέρχεται ἀπὸ τὸν οὐρανό, παίρνει τὴν ἀνθρώπινη φύση μας, γίνεται βρέφος ἀδύναμο καὶ ταπεινὸ μέσα στὴ φάτνη τῆς Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀνοίξει δρόμο σωτηρίας, συμφιλίωσης καὶ φωτός. Αὐτό το φῶς εἶναι τὸ μεγάλο δῶρο τῶν Χριστουγέννων. Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο καὶ ἔγινε «το φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Καὶ αὐτό τό φῶς δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ πνευματικὴ ἔννοια, ἀλλὰ μιὰ πραγματικὴ δύναμη ποὺ μεταμορφώνει ἐξ ὁλοκλήρου τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι τό φῶς ποὺ διαλύει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀπογοήτευσης, τῆς ἀπελπισίας, τῆς μοναξιᾶς καὶ τοῦ φόβου. Εἶναι τό φῶς ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει ἐλπίδα ἐκεῖ ὅπου ὅλα μοιάζουν χαμένα, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναστήσει καρδιὲς πληγωμένες καὶ κουρασμένες ἀπὸ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς.
Ὅμως τὸ φῶς ποὺ ἔφερε ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο δὲν ἀρκεῖ ἁπλῶς νὰ τὸ δοῦμε ἢ νὰ τὸ θαυμάσουμε. Πρέπει νὰ τὸ δεχθοῦμε μέσα μας. Νὰ τὸ κάνουμε τρόπο ζωῆς. Νὰ φωτιστοῦμε ἀπὸ τὸ ταπεινὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ ἦταν ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἐποχῆς Του καὶ κάθε ἐποχῆς, γεννήθηκε μακριὰ ἀπὸ δόξες καὶ μεγαλεῖα γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὅτι ἡ ἀληθινὴ δύναμη δὲν βρίσκεται στὰ ὅπλα ἀλλὰ στὴν ταπείνωση καὶ ἡ πραγματικὴ δόξα δὲν κατοικεῖ στὸν πλοῦτο ἀλλὰ στὴν ἀγάπη. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε γιὰ νὰ κατακτήσει ἀλλὰ γιὰ νὰ διακονήσει. Δὲν ἦλθε νὰ ἀπαιτήσει ἀλλὰ νὰ προσφέρει, νὰ ἀγαπήσει καὶ νὰ ἀγαπηθεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ λάμψη τῆς θεϊκῆς Του παρουσίας καὶ τὸ φῶς ποὺ ἔφερε στὸν κόσμο.
Τὰ Χριστούγεννα μᾶς καλοῦν νὰ ἀνοίξουμε τὶς καρδιές μας σὲ αὐτό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἐπιτρέψουμε στὸν Τεχθέντα Κύριο νὰ καθοδηγήσει τὰ βήματά μας. Νὰ μεταμορφώσει τὶς σχέσεις μας, τὰ σπίτια μας, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς ἐλπίδες μας. Κάθε φορὰ ποὺ συγχωροῦμε, κάθε φορὰ ποὺ δείχνουμε ἔλεος, κάθε φορὰ ποὺ προσφέρουμε χωρὶς νὰ ζητοῦμε ἀνταπόδοση, τὸ φῶς γεννιέται ξανὰ μέσα μας. Καὶ τότε τὰ Χριστούγεννα παύουν νὰ εἶναι μιὰ ἐξωτερικὴ ἑορτὴ καὶ γίνονται ἕνα ἐσωτερικὸ γεγονός, μιὰ προσωπικὴ Βηθλεέμ. Ἰδιαίτερα σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ ἀλλάζει γρήγορα, ὅπου πολλὲς φορὲς κυριαρχεῖ ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀποξένωση ἀπαιτεῖται νὰ εἴμαστε φορεῖς τοῦ Θείου αὐτοῦ φωτός. Νὰ γίνουμε φωτεινοὶ φάροι γιὰ ὅσους βρίσκονται ἀκόμα στὸ σκότος τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀπιστίας. Νὰ προσφέρουμε κουράγιο, ἀνθρωπιὰ καὶ ἀγάπη σὲ ὅσους δυσκολεύονται. Νὰ στηρίξουμε μὲ διακριτικότητα τοὺς ἀδύναμους, τοὺς ἄρρωστους, τοὺς ἡλικιωμένους, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βιώνουν μοναξιὰ ἢ οἰκονομικὲς δυσκολίες. Ἔτσι μόνο θὰ τιμήσουμε πραγματικὰ τὸ μήνυμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἀδελφοί μου,
«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε!». Ὁ Χριστὸς γεννιέται γιὰ ὅλους μας. Ἂς Τὸν ὑποδεχθοῦμε μὲ καθαρὴ καρδιά. Ἂς ἀφήσουμε το φῶς Του νὰ διαλύσει κάθε σκοτάδι ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὴ ζωή μας. Ἂς πορευτοῦμε στὸ νέο ἔτος μὲ ἐλπίδα, ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας, ὁδηγὸς καὶ συνοδοιπόρος στὴ ζωή μας. Εὔχομαι ἀπὸ καρδιᾶς πρὸς ὅλους ἀνεξαιρέτως, ἰδιαιτέρως δέ πρός τὸύς ἀσθενοῦντες καί δοκιμαζόμενους ἀπό πένθός ἢ ἀνέχεια ἀδελφούς μας, τοὺς ἀποδήμους, τοὺς ναυτιλλομένους καὶ τοὺς ταξιδεύοντες, τὸύς ἐγγύς καί τὸύς μάκράν, τὸύς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Νάξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους το Φῶς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ νὰ καταυγάζει τὶς ψυχές σας καὶ νὰ γεμίζει κάθε μέρα τοῦ βίου σας μὲ εἰρήνη, χαρὰ καὶ εὐλογία. Καὶ ὁ Τεχθεὶς Ἰησοῦς νὰ σᾶς χαρίζει ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος καὶ νὰ πλημμυρίζει τὴν ζωὴ σᾶς μὲ τὰ ἐγκόσμια καὶ ὑπερκόσμια ἀγαθά Του.
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα, εἰρηνικά καί ἁγιασμένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου