Πόσο πόνος και πίκρα , αυτός ο παράδεισος να "μαυρίσει" σε δύο μέρες κόλασης.
29/6 Η ημέρα μετά τη φωτιά. 
Πρόσωπα λυπημένα παντού, που πήγε το χαμόγελο των γελαστών ανθρώπων?
Κόλαση για τους κάτοικους του νησιού που έβλεπαν η αγαπημένη τους γη να γίνεται στάχτη.
Κόλαση για τους επισκέπτες που κάθε χρόνο περιμένουν να έρθουν να περπατήσουν στο Βυζαντινό Μονοπάτι των Λευκών, να πάνε στους Μύλους μας, να μυρίσουν την υπέροχη φύση μας, το θυμάρι μας το Παριανό, να δούν τις αγελαδίτσες να βόσκουν στον 2ο μύλο, να περπατήσουν στην Αγ. Κυριακή και να θαυμάζουν τον συνδυασμό του πράσινου με το μπλε....Υπέροχος συνδυασμός....τώρα? τώρα τι? μαύρο με μπλε...μαύρη και η ψυχή μας όμως.
Κόλαση κυρίως για τα παλικάρια που δύο μέρες και δύο νύχτες στην κυριολεξία έζησαν μέσα στη φωτιά, πολεμώντας από αέρα και από στεριά να σώσουν ότι μπορούν. Οχήματα πυροσβεστικά, δυνάμεις από τον αέρα, εθελοντές, κόσμος...ντόπιοι...τουρίστες... όλοι έτρεξαν δίπλα στις φλόγες και με τα χέρια τους, με φτυάρια ...ότι είχαν έριχναν χώμα στη φωτιά χωρίς να σκέφτονται ότι κινδυνεύουν.
Η Πάρος, όπως και όλη η Ελλάδα
βέβαια, ιδιαίτερα αγαπητή ....θα αναστηθεί ξανά από τις στάχτες. Αλλά η
πληγή θα μείνει... η κακιά ανάμνηση θα μείνει... οι στάχτες θα μείνουν
πολύ καιρό για να μας θυμίζουν...
Από τη μία θλίψη από την άλλη ανακούφιση. Και κάπου εδώ λες.... Δόξα το Θεό.... δεν μπήκε μέσα στα χωριά μας που κινδύνευσαν άμμεσα. Δεν ακούμπησαν τις Λεύκες, Κώστο, Πρόδρομο, Μάρπησσα. Απλά πέρασαν δίπλα ξυστά.
Μόνο αυτό μας παρηγορεί, μόνο αυτό μας "γλυκαίνει το χάπι" Το ότι δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές.
Ποτέ δε θα φύγουν όμως οι στιγμές. Όταν στις Λεύκες βλέπαμε απέναντι πίσω από τους μύλους να έρχονται απειλητικά οι φλόγες
Όταν μαύρισε ο τόπος
Όταν η εκκλησία της Αγίας Τριάδας που όλη η Πάρος καμαρώνει , που πριν μία εβδομάδα υπερήφανη γιόρταζε , να απειλείται με τις φλόγες
Αγκαλιασμένοι
οι κάτοικοι των Λευκών έβλεπαν το γραφικό τους χωριό με την εκκλησία
τους μύλους , να απειλείται και ξεσπούσαν σε κλάματα.
Κάποιοι ξεκίνησαν για το πάρκινγκ, υπήρχε μεγάλος φόβος για το χωριό και τους κατοίκους...
Μία στάση στο πάρκινγκ και δάκρυα στα μάτια ... κοιτώντας πίσω.... τα άσπρα μας σπιτάκια, τα άσπρα μας εκκλησάκια, τα φρεσκοβαμένα σοκάκια, η Αγία μας Τριάδα....όλα όλα.... όλα περνούν από το μυαλό. Και μέσα μας μία προσευχή..."η Παναγία της Πάρου να προστατεύσει τα χωριά μας"
Και τα προστάτευσε. έδωσε δύναμη στους πυροσβέστες μας και χωρίς να το βάλουν κάτω μας έσωσαν.
Και δεν είναι μόνο οι Λεύκες. Απλά όλα τα παραπάνω ήταν κάποιες μαρτυρίες από το χωριό των Λευκών.
Αντίστοιχη αγωνία για όλα τα χωριά μας που βρέθηκαν στο κέντρο του κακού. Όλοι θα έχουμε παρόμοιες εμπειρίες. Όλοι βλέπαμε την φωτιά να έρχεται κατά πάνω μας. Την γη μας να καίγεται. Όλοι ξενύχτησαν με την αγωνία παλεύοντας να σώσουν την περιουσία τους.
Συγκινητικό το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για την Πάρο. Από όλη την Ελλάδα, από όλη την Ευρώπη, από παντού....βλέπωντας αυτές τις εικόνες. Όλοι γεμάτοι αγωνία ρωτούσαν για το νησί μας, την Πάρο, την αγάπη μας.
Σας ευχαριστούμε όλους. Τον απλό κόσμο και τους ανθρώπους που μας έσωσαν.
Ευχαριστούμε τον κόσμο, τα εστιατόρια , τα μαγαζιά που έστελναν τροφοδοσίες σε όσους πάλευαν 48 ώρες με τις φλόγες.
Κουράγιο σε όλους όσους βίωσαν τον εφιάλτη, για όσους έχασαν περιουσίες, ζωντανά. Για όλα ένα μεγάλο ΚΡΙΜΑ και μία ελπίδα να τιμωρηθεί ο υπαίτιος.
Χάθηκαν περιουσίες, χάθηκαν ζωντανά....πρέπει να
τιμωρηθεί όποιος σκόπιμα ή από αμέλεια προκάλεσε τόσο κακό.
Παραδειγματισμός ώστε να σταματήσει το κακό ... να σταματήσουν να καίνε
την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Θα ακολουθήσουν βίντεο και φωτογραφίες από τον Αποστόλη Παντελαίο ο οποίος ήταν συνεχώς δίπλα στη φωτιά και μας ενημέρωνε για την πορεία της.
Όποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία του μπορεί να στείλει κείμενο και φωτογραφίες στο
annatzti@gmail.com
Άννα Τζιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου